64- Yaşadım
Patron, gencimizin içinden geçenleri anlamıştı galiba, şimdi aynen bir babanın yaramaz küçük oğluna şefkatle ve anlayışla baktığı gibi hafiften gülümseyerek bakıyordu ona. Gencimiz; vay be! patron sanki düşüncelerimi bile okuyor, bu işten gözümün korktuğunu, ya da beceremeyeceğimi düşündüğümü anladı galiba dedi, o anda da bu düşüncelerinden utandı, öte yandan da önündeki kocaman dağı görünce, o ana kadar Şirine pek de aşık olmadığını -hayıflanarak- anlayan Ferhat gibi hissetti kendisini, Ferhat olmak kolay mı oğlum! dedi sonra da içini üzüntüyle çekerek. Patron yine ona bakmaya devam ediyordu, ama yüzündeki gülümseme gitmiş, yerine düşünceli ve mahzun bir derviş hâli gelmişti sanki. - Sana fazla mı yükleniyoruz oğlum? dedi neden sonra, sesi yumuşak ve biraz da yorgun gelmişti sanki. Şimdi patronuna üzülmek sırası gencimizdeydi. Karşısındaki yorgun savaşçıyı, Moskova önlerinde ordusunun büyük kısmını kaybetmiş, kar ve soğ...