zorakiblogger

   Son zamanlarda en çok Osmanlının yıkılıp Cumhuriyetin kurulduğu yıllarla ilgili yayınlara merak sardım..arasıra değişiklik olsun diye yine o devirde yaşayıp olaylarda bir şekilde rol almış kişilerin hatıratı, biyografileri ya da o devirde yazılmış romanları okuyorum..    Şaşırarak görüyorum ki Osmanlının çöküş devrinde, özellikle koyu bir baskının hüküm sürdüğü konusunda neredeyse fikir birliği içinde olunan Abdülhamit devrinde bile fikir akımlarının çok canlı olduğu, müzik edebiyat hatta opera sayılabilecek eserlerin hiç olmazsa İstanbul İzmir ve Selanikte sergilendiği, insanların sürgün veya hapis gibi tehditlere rağmen zor şartlar, maddi imkansızlıklar altında dahi o zamanki fikir ortamını canlı tuttuğu, dünyayı takip etmeye çalıştığı, hafiyeler tarafından takip edilip jurnalleneceğini bildiği halde o devirde tek haberleşme yolu olan posta ile veya elden taşıma ile avrupadan basılı eser alıp haber gönderebildiği bir ortam varmış..ve özellikle entelektüel kesim ki çoğunluğu saray

    Blog yazılarına başlarken hangi konularda ve neler yazayım diye düşünüyordum..en iyisi doğaçlama aklıma estiği gibi yazmak, ama bu da okuma zahmetine girenlere saygısızlık olacak..tabi okuyacak birileri varsa..benim çok okurlu bir blogger olmak gibi bir amacım yok ama hiç olmazsa kendime saygılı olmam gerekiyor..o zaman ne yazayım, nasıl yazayım.    Yazmadan önce okumak lazım, yazacak bir şeyleri olması için insanın çok okuması gerekir..gerçi ismi lazım değil bir tanıdığım devamlı yazar ama pek okuduğunu görmedim..gençliğinde çok okumuş şimdi artık yazma zamanıymış .. ben de gençliğimde çok dinledim, şimdi konuşma zamanım desem bakalım dinleyen çıkarmı..    Epeyi okudum, hâlâ okuyorum, ama yazmak aklıma gelmemişti..zoraki girdim bu işe diyorum..ama öyle mi acaba..hep susan papağana çok konuşan papağanların hocam diye hitap etmeleri gibi bana da hocam desinler diye bir beklentide değildim ama blogger kızımın sürekli ısrarı biraz da sanırım içimden geçenleri yazıya dökme isteği be