11- Darwin
Akşam serinliği hafifçe bir rüzgar şeklinde gelip tatlı bir fısıltı ile bu kahve bahçesinin kuytu bir köşesinde -yaşlı olanı geçmiş zamanda, genç olanı da gelecek zamanda geçen - kendi iç dünyalarında hayallere dalmış bu iki sessiz insanı hafifçe okşayınca, ikisi birden daldıkları alemden içinde yaşadıkları zaman ve mekana dönüverdiler.. sınıfta hülyalara dalmış bir öğrencinin öğretmenle göz göze geldiğindeki gibi utangaç bir şekilde birbirlerine gülümsediler ve yine sessiz dil aracılığıyla mutabık kaldılar düşüncelerini anlatmak ve birbirlerine ne demek istediklerinde.. şimdi ikisi de sohbete nasıl devam edeceklerini düşünüyorlardı sanki.. -Biliyor musun Fahrettin bey, ben bir zamanlar, -tabi o zamanlar çok eskidi artık, ama ben sanki hâlâ o zamanlarda kalmışım fakat oradan bir türlü çıkamıyorum-, hoş; bu halimden şikayetçi de değilim ama etrafım benim zaman zaman böyle düşüncelere daldığımı görünce başka hallere yoruyor durumumu, kimi mutsuz olduğumu, hayatta istediği ve