Mağduriyet

 

     Son zamanlarda kafama takılan bir kelime daha doğrusu bir durum, hâl olarak Mağduriyet üzerinde düşünmeye çalışıyorum.. Sözlüklerde mağdurluk hali, kıygınlık olarak kısaca açıklanmaya çalışılmış.. ama bence o kadar yük var ki bu kelimede.. hele bizim memleketimizde...

     Nereden aklıma geldi bilmem düşünürken bu mağduriyet kelimesi.. ama düşündükçe ve son zamanlardaki hallerimizi ve bunların nedenlerini anlamaya çalıştıkça hep bu kelimeye gelip dayanmaya başladığımı fark ettim.. sanırım bizim memlekete has hallerden biri bu mağduriyet 'hâli' .. herkes bir şeylerden mağdur, kendisinden başka herkes suçlu, acımasız, anlayışsız. bencil.. vs. , vs.. sanki bir mağdurlar ülkesinde yaşıyoruz.. futbolcu yenilir hakem mağduru olur.. ekonomi çöker faizci mağduru olunur.. öğrenci çalışmaz sınıfta kalır -gerçi kalmak sanırım yok artık, o bizim zamanımızdaydı- öğretmen mağduru olur.. daha nice örnekleri her tarafta görebilirsiniz.. işin garip tarafı da en çok mağdur olanlar; en çok bağıranlar, mağduriyetlerini herkese ve her fırsatta anlatanlar, anımsatanlar.. galiba bu mağduriyet işi milli bir spor olmuş.. mağduriyet yarışları yapılıyor her yerde ve ortamda.. hele siyaset sahnesinde mağdurdan geçilmiyor.. işin garip tarafı mağdur olanlar çok taraftar da buluyorlar.. en çok mağdurum diyenler en çok destekleniyor.. bitmek tükenmek bilmeyen bir sızlanma, ağlama, duygu ve vicdanlara seslenme hali.. acaba öyle mi diye düşünmeye başladım sonra.. öyle ya insan bir şeyden mağdur olabilir veya hakkı yenmiştir, çare bulamamıştır, kaybetmiştir vs. ama yapması gereken şey devamlı sızlanmak, mağdur mağdur etrafına bakınmak, hatta ne bakınması etrafa bağırıp çağırarak mağdur olduğunu, ve hep böyle olduğunu, her zaman mağdur olduğunu neredeyse gururla etrafına haykırmak mıdır Allah aşkına.. yenilginin de bir şerefi vardır.. ama Murathan Mungan güzel söylemiş; bu memlekette her şey olabilirsiniz ama rezil olamazsınız diye.. insan utanır biraz mağdurum, mağdursun, mağduruz diye bağırmaya değil mi.. yok, neredeyse üzerinde tepiniyoruz mağduriyet halimizin.. işin garibi neredeyse herkes ve her kesim mağdur burada.. mağduriyet yarışmalarında herkes başa güreşiyor.. çok önceleri masumiyetle ilgili bir şeyler yazmıştım sanırım.. ama artık masumiyet diye bir şeyin sadece Orhan Pamuk'un romanında kaldığını düşünüyorum maalesef.. çok acı, ama gerçek bu..

     Bu memlekette ve bu coğrafyada dilenci neden çoktur ve dilenciler neden yüksek sesle ve neredeyse saldırırcasına dilenirler?.. ben batı ülkelerinde de dilenci gördüm az da olsa.. ama onlar buralardakiler gibi değil.. sessizce ve utanarak bir şeyler istiyorlar.. onurlarını korumaya çalışıyorlar.. bizde ise tam tersi.. dilenci mağdurum ben diye bas bas bağırıyor neredeyse.. biliyor mağdur olana acınıp yardım edileceğini buralarda.. Ahmet Haşim aynı zamanda düzyazı ustasıdır.. onun bir yazısında okumuştum, bizde dilenciler çok güzel rol yapan sanatçılardır, insanların zayıf taraflarına çok güzel hitap edebilir ve sanatlarını yetkinlikle icra ederler.. onlara saygı duymak lazımdır gibilerinden bir şeyler diyordu.. şimdi düşünüyorum da demek ki bu duygulara hitap edip kendisini acındırma işi bizim genlerimize işlemiş.. çocukluğumda çok yerli film izlemiştim, orada konular hemen hemen aynıydı.. ya kadın mağdurdu (genellikle), ya patron veya ağa tarafından insanlar mağdur edilmişti, ya da genç anadolu çocuğu büyük şehirde uyanıklar tarafından mağdur ediliyordu.. insanlar bu mağdurları göz yaşları içinde izlerken belki kendi mağduriyetleri akıllarına geliyordu ve kendileri için ağlıyorlardı.. sonra iş hayatında karşılaştım bu mağdurlarla, hastalar zaten olağan mağdurlardı.. ya doktorlar onları bu hale sokuyorlardı, ya da kaderleri.. içtikleri sigaralar, sağlıklarına hiç önem vermemeleri, kendilerini korumaları gerektiği gibi şeyler pek akla gelmiyordu tabii.. 

     Sonra daha da büyüdü, genişledi, düşündükçe bu mağduriyet işleri zihnimde.. Tarihe bakalım mesela; Osmanlı ilk zamanlarında mağrurken zamanla zayıfladıkça mağdur olmaya başladık.. sonra Cumhuriyet devri geldi, mağdurluktan kurtulduk diye sevinirken bir de baktık orada da mağdurluk halimiz şekil değiştirerek devam etti.. İttihatçılık mağdurları, Türkçülük mağdurları, ezan mağdurları, başörtüsü mağdurları... derken hamdolsun bugünlere geldik.. her devir kendi mağdurunu yarattı ve besledi.. ama en çok da mağduriyetten beslendi birçokları.. kısacası bu mağdurlar bitmedi ve azalmak şöyle dursun çoğaldı.. biteceği de yok.. çünki bu işte ekmek var.. hem de iyi ekmek...

     Bu mağduriyet işi galiba kısa ve orta vadede bitecek gibi görünmüyor memlekette.. ben öyle düşünüyorum en azından.. hiç olmazsa bu duruma uyanıp eee yeter artık be! diyebilecek miyiz bilmem.. pek umudum da yok.. ama yine sanırım Darwin imdada yetişecek ümidindeyim.. herkes mağdur olunca artık sömürecek kimse kalmayacak, mağdurlar birbirlerini yemeye başlayacaklar.. böylece bu şartların da yardımıyla, belki iyi yönde bir mutasyon sonucu mağduriyete prim vermeyen nesiller gelecek, onlar bu rezil durumu sonlandıracaklar.. eyyy Darwin! umudumuz sende....