Koşu

 




          Koşup duruyorum hâlâ

          Çünki herkes koşuyor bir taraflara

          Niçin koşuyorsun diye sorarsan

          Herkes koşuyor ya, işte ondan


          Zaten koşmayıp dursam bir an

          Çarpıp düşürecekler arkamdan

          Durmayalım düşeriz diye

          Bağırıyorlar durmadan


          Nasılsın, ne yapıyorsun diyenlere

          Demiyor muyuz, koşturuyoruz işte diye

          Sonra da diyorlar, bu telaş niye

          Atlı mı kovalıyor arkandan


          Ben yoruldum, bıktım artık dersen

          İşin kanunu bu diyorlar, yersen

          Doydum artık, istemem dersen

          Devam et diyorlar, çay gönderiyoruz arkandan


          Anladım diyorum, kuralını işin

          Madem çıktık, koşacağız bu pistte

          Hiç olmazsa anlasaydık, ödül ne

          Anlarsın diyorlar, ipi göğüslerken son nefeste...







          

          

Yorumlar

  1. Kaystros Tyrha19 Şubat 2021 07:41

    Hep koşuyoruz değil mi? Nefes nefese... Oysa şöyle bir durup nefes alsak, kendimize dönsek, düşünsek niye, nereye koştuğumuzu... Belki de bu mümkün değil, aynı çift tekerli bisiklet gibi durmaya kalksak düşeriz anında. Çevir babam pedalları, çevir nefesinin yettiği yere kadar. Düştüğün yer nefesinin bittiği yer olsun. İşte hayat bu. Güzel ifade etmişsiniz:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ahmet Haşim20 Şubat 2021 04:46

      İşte blog yazıları belki de bize bu fırsatları veriyor.. yazmak, okumak hayatı değerlendirip durumumuzu yönümüzü kontrol etmemize yardım ediyor.. koşuya ve yazıya devam :)

      Sil
  2. Manxcat / KuyruksuzKedi20 Şubat 2021 01:56

    Bayıldım şirinize ve anlatımınıza!

    Ne zaman bunalsam, hayat koşusu ağır gelse; kendimi hayatın dışına atıp tüm gücümle koşuyorum. Dünyanın sonuna dek koşabileceğimi düşünmek iyi geliyor. Dünyanın kıyısı, köşesi yok ama işte sonsuza dek koştuğumu, dereler, tepeler, çöller, buzullar aştığımı hayal ediyorum ve o kadar iyi geliyor ki! Yani ben çok bunalınca hayat koşusunun dışına çıkıp hayal koşusu yapıyorum :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ahmet Haşim20 Şubat 2021 04:50

      Koşmak ve bundan zevk almak çok güzel.. Hayal ve Hayat zaten çok yakın hatta aynı şeyler bence.. sanırım şair 'Hayal olmazsa Hayatın ne anlamı var' demiş.. doğru da söylemiş.. ilginiz için teşekkürler...

      Sil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

17- Göçmüş Kediler Bahçesi

       Bu akşam karanlığı altındaki ıssız ve sessiz memleket sokağında, biri yaşlı ve yorgun, diğeri genç ve huzursuz görünüşlü, bu bakımdan da tipik bir baba oğula benzeyen bu iki silüet, uzaktan bakanlara pek bir şey ifade etmese de, o anda sanki bu iki kişi; çok derin ve belki de çözümsüz bir fizik problemiyle karşılaşmış ve üzeri anlaşılmaz sembol ve rakamlarla dolu bir kara tahta önünde birbirlerine ne diyeceklerini, bu çözümsüz problemlerin içinden nasıl çıkacaklarını bilemez bir haldeki profesör ve asistanına benziyordu..      Ama beklendiği gibi -ve delikanlının da merak ve soru işaretleriyle dolu halinden de anlaşılacağı üzere- yine yaşlı adam yavaş bir sesle ve adeta kendi kendisiyle konuşurcasına, bu yarı karanlık sokak üzerinde, çözümün sırrından çok gidilecek yolu anlatırcasına alçakgönüllülükle konuşmaya başladı;      -Fahrettin evladım, çocukluğumda, evimizin o zamanlar bana uçsuz bucaksızmış gibi gelen bahçesinde pin dediğimiz tavuk kümesi, ortalarda dolaşan bir kaç örd
Devamı

16- Veda

       Acar muhabirimiz, baba dostu ile birlikte, bir başka baba dostunun (daha çok arkadaşının) masasından kalkıp evlerine doğru yola koyulduklarında ve şehrin eni konu sakinleşmiş karanlık sokaklarında sessizce yürürlerken ve o anda gencimiz önündeki günlere, geleceğine dair düşünceler içindeyken, Cevdet bey de artık iyice kısalan gelecekteki günlerine ait beklentilerden çok sanki hâlâ geçmişte kalan günlerinin hatıralarını ve olaylarını hatırlayıp; kendince, hiç olmazsa hayâlindeki o günleri yaşamakta, daha doğrusu hasretle yâdetmekteydi. Delikanlımız; gazetecilik damarı mı desek, ya da yanındaki yaşlı adamın düşünceli halinin yüzüne ve tavırlarına yansımasını iyi gözlemleme yeteneği mi desek her ne ise, bu ruhi durumun farkına varmıştı, ama her hangi bir şekilde Cevdet beyi daldığı o mutlu mâzi zamanlarından çıkarmaya vicdanı elvermediği için, adeta ses bile çıkarmadan hatta yanında yürüdüğünü bile fark ettirmemeye çalışarak bir gölge gibi takip etmekteydi.      Neden sonra yine Ce
Devamı

19- Öfke

       Bütün güzel şeyler gibi bu derin, huzurlu ve tatlı uyku da çabucak bitivermiş gibi geldi gencimize, çünkü uzaklardan kulağına, aralarında konuşarak sanki birbirlerine ciddi bir şeylerden bahseden, -ama sesler oldukça uzaktan geldiği için konunun ne olduğu da pek anlaşılamayan- iki erkeğin karşılıklı konuşmaları geldi. Üfff!.. İnsana bu dağ başında bile rahat yok yahu!. Ne kadar kaçsam yine gelip beni buluyorlar. Bana rahat bir uyku, huzurlu bir gün geçirmek haram mı acaba? Bırakın hiç olmazsa şurada biraz insanı kendi başına. Yok olmaz, burada bile gelip illa beni bulacaklar, güya onlardan kaçıyorum bu kuytu yere, ama burası neredeyse İstanbul'dan bile kalabalık sanki, evet, artık bir an önce bu şehirden kaçmanın zamanı gelmiş de geçiyor bile.      Kendine biraz daha gelip, seslere biraz daha kulak kabartınca bu iki kişinin aşağıdan konuşa konuşa yakınına doğru geldiklerini de anladı gencimiz, ve biraz meraktan biraz da vaziyeti daha iyi anlayabilmek isteğinden olacak, gelen
Devamı