Güneş

 




               Güneş akşama hazırlanıyor gibi

               Birazdan saklanacak dağın arkasına

               Gölgeler uzamaya başladı

               Oysa apaydınlık her yer henüz

               Oturuyorum yaşlı zeytin ağacının altında

               

               Uzakta sessizce uzanmış deniz, arkamda Mimas

               Yazın yarısı bitmiş, sonbaharın ayak sesleri

               Mevsim de akşamına hazırlanıyor gibi

               Düşünüyor geçmişte kalan sıcak günleri 


               Canlı cansız herkes derin bir tefekküre dalmış 

               Sanki susup kalmış, bir sese kulak kabartmış

               Kuşlar zeytin ağaçlarının üst dallarına konmuş bekliyorlar

               Aralarında bir martı bile var, böylesi pek görülmemiş

               

               Ortalık sus pus olmuş

               Biri konuşacak galiba

               Herkes onu bekliyor sanki

               Bu garip ikindi vakti

               

               Zaman donmuş kalmış

               Ağustos böcekleri bile susmuş

               Karıncalar sessizce yürüyorlar

               Galiba önemli bir sır verilecekmiş

               




               Neden sonra hafif bir rüzgar esiverdi

               Sessizlik de birden bitiverdi, 

               Her şey kaldığı yerden devam etti

               Anlaşılan zaman içinden bir zaman geçti

               Söylenecek şey ne ise o da söylendi bitti



               Benden başka herkes anladı söyleneni

               Bir anda nasıl oluverdi

               Ne söylendi kim söyledi 

               Benden başka herkes bildi



               Anladım söyleyen güneşmiş

               O da dağın arkasına saklanıverdi


               Gitme Güneş gitme, bırakma bizi

               Daha soracağım çok şey vardı sana


               Biliyorum senin de işin çok

               Ama bende o kafa yok

               Biraz daha dur ne olur

               Daha soracaklarım çok


               Anlıyorum sen de görevlisin

               Biliyorum Batıya gideceksin

               Sana muhtaç olan orda da çoktur

               Bizden ümidini kesme ama ne olur

               


               Hem Batıdakilerin sana ihtiyacı kalmadı ki

               Projektörleri, Lazerleri, hatta Atom Bombaları var

               Ben hiç birini istemiyorum, ne olur yalnız sen kal 

               İlla gideceksen de hemen dön emi


               Çabucak sabah olsun, doğuşunu seyredelim

               Sevinç ve heyecanla, bir bebeğin doğuşu gibi

               Bırakma bizi ne olur gecenin karanlığına

               Sana o kadar çok ihtiyacımız var ki 


               Sıcaklığına, dostluğuna, aydınlığına 

               Umut verişine, şefkatine. cömertliğine

               Korkularımızdan, hastalıklarımızdan kurtarışına, 

               Velhasıl her şeyine muhtacız, ne olur çok bekletme bizi





               

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

17- Göçmüş Kediler Bahçesi

       Bu akşam karanlığı altındaki ıssız ve sessiz memleket sokağında, biri yaşlı ve yorgun, diğeri genç ve huzursuz görünüşlü, bu bakımdan da tipik bir baba oğula benzeyen bu iki silüet, uzaktan bakanlara pek bir şey ifade etmese de, o anda sanki bu iki kişi; çok derin ve belki de çözümsüz bir fizik problemiyle karşılaşmış ve üzeri anlaşılmaz sembol ve rakamlarla dolu bir kara tahta önünde birbirlerine ne diyeceklerini, bu çözümsüz problemlerin içinden nasıl çıkacaklarını bilemez bir haldeki profesör ve asistanına benziyordu..      Ama beklendiği gibi -ve delikanlının da merak ve soru işaretleriyle dolu halinden de anlaşılacağı üzere- yine yaşlı adam yavaş bir sesle ve adeta kendi kendisiyle konuşurcasına, bu yarı karanlık sokak üzerinde, çözümün sırrından çok gidilecek yolu anlatırcasına alçakgönüllülükle konuşmaya başladı;      -Fahrettin evladım, çocukluğumda, evimizin o zamanlar bana uçsuz bucaksızmış gibi gelen bahçesinde pin dediğimiz tavuk kümesi, ortalarda dolaşan bir kaç örd
Devamı

16- Veda

       Acar muhabirimiz, baba dostu ile birlikte, bir başka baba dostunun (daha çok arkadaşının) masasından kalkıp evlerine doğru yola koyulduklarında ve şehrin eni konu sakinleşmiş karanlık sokaklarında sessizce yürürlerken ve o anda gencimiz önündeki günlere, geleceğine dair düşünceler içindeyken, Cevdet bey de artık iyice kısalan gelecekteki günlerine ait beklentilerden çok sanki hâlâ geçmişte kalan günlerinin hatıralarını ve olaylarını hatırlayıp; kendince, hiç olmazsa hayâlindeki o günleri yaşamakta, daha doğrusu hasretle yâdetmekteydi. Delikanlımız; gazetecilik damarı mı desek, ya da yanındaki yaşlı adamın düşünceli halinin yüzüne ve tavırlarına yansımasını iyi gözlemleme yeteneği mi desek her ne ise, bu ruhi durumun farkına varmıştı, ama her hangi bir şekilde Cevdet beyi daldığı o mutlu mâzi zamanlarından çıkarmaya vicdanı elvermediği için, adeta ses bile çıkarmadan hatta yanında yürüdüğünü bile fark ettirmemeye çalışarak bir gölge gibi takip etmekteydi.      Neden sonra yine Ce
Devamı

19- Öfke

       Bütün güzel şeyler gibi bu derin, huzurlu ve tatlı uyku da çabucak bitivermiş gibi geldi gencimize, çünkü uzaklardan kulağına, aralarında konuşarak sanki birbirlerine ciddi bir şeylerden bahseden, -ama sesler oldukça uzaktan geldiği için konunun ne olduğu da pek anlaşılamayan- iki erkeğin karşılıklı konuşmaları geldi. Üfff!.. İnsana bu dağ başında bile rahat yok yahu!. Ne kadar kaçsam yine gelip beni buluyorlar. Bana rahat bir uyku, huzurlu bir gün geçirmek haram mı acaba? Bırakın hiç olmazsa şurada biraz insanı kendi başına. Yok olmaz, burada bile gelip illa beni bulacaklar, güya onlardan kaçıyorum bu kuytu yere, ama burası neredeyse İstanbul'dan bile kalabalık sanki, evet, artık bir an önce bu şehirden kaçmanın zamanı gelmiş de geçiyor bile.      Kendine biraz daha gelip, seslere biraz daha kulak kabartınca bu iki kişinin aşağıdan konuşa konuşa yakınına doğru geldiklerini de anladı gencimiz, ve biraz meraktan biraz da vaziyeti daha iyi anlayabilmek isteğinden olacak, gelen
Devamı