Ayışığı sonatı

 

               Doğdu ay, karanlık bulutların arasından tüm uyuyan dünyanın üzerine

               Dünya huzursuz bir uyku tutturmaya çalışıyordu, üstündekiler yüzünden

               Yine boş durmamıştı insanoğlu denen şu yaratığın sözde liderleri

               Gel de huzur içinde uyu şimdi, üstelik ayışığı düşerken üzerine

               Parlıyordu ayışığı karanlık ve kendinden utanmış metal yığınlarının üzerinde

               Çamur içinde yarısı görünen siyah bir kadın ayakkabısı eşini arıyordu

               Son bombardımandan önce acaba öteki eşi ve sahibi bir yere girebilmiş miydi

               Keşke son otobüse yetişseydik, ben burada kaldım çamura saplanıp

               Kucağında da üç yaşındaki kızı vardı, onun da çizmeleri düşmüş müdür

               Yetişmiş midirler acaba sirenler çalarken bir sığınağa, meraktayım

               Ben şimdi ayışığını seyrediyorum, ne güzel doğdu üzerimize

               Bütün etrafımda arkadaşlarını arayan cansız ve sahipsizlerle birlikte

               Ayışığı, sen mutlu yerlere de doğuyorsundur, oraları anlat bana

               Belki birisinin aklına ayışığı sonatını dinlemek gelmiştir kim bilir oralarda

               Ben üşümüyorum artık, ama liderinden bir söz, emir bekleyenler üşüyordur

               Bu sessiz, kar altında evlerini, yataklarını düşünen askerler arasında

               Sen yine doğ, bize bakma ayışığı, hep böyle gitmeyecek, gitmez

               Seni görünce sonat dinlemek isteyenler hep olacak buralarda

               Şimdi siren sesleri duyulsa da ayakkabılar giyilecek, köpekler gezmeye çıkarılacak

               Dünyanın başka yerlerinde sürse de kötülükler, iyilik kazanacak sonunda