Unutulmuş bir yerde-6

   Kahvaltı bu defa sessiz geçiyordu..Gelin hanımın yüzü daha pembe ve rahatlamıştı sanki..okunanlar onu sıkıntılarından uzaklaştırmış gibiydi..haklı kadıncağız dedi..kocası yanında değil, burada bizim yanımızda ne kadar da olsa rahat hissetmiyordur kendisini..en azından şimdi artık gelecekleri belli oluyor, geç de olsa sonunda burayı bırakıp gidecekler, kendi hayatlarını kuracaklar..bu unutulmuş yerde çürüyüp gideceklerine büyük şehirde kısmetlerini arayacaklar..en azından bir umut bir çaba gösterecekler gelecek için..çocuklarını iyi okullarda okutacaklar..fakirlikten kurtulacaklar, her şeyleri olacak inşallah..ama ben meleğimi arayacağım dedi sonra hüzünlenerek..canları sağolsun da, biz onlara gideriz, sık sık onlar gelir hasret gideririz inşallah..sonra yazın kızımın çocukları da gelirler buraya; hep beraber bahçede, bağda koşar oynarlar, neşeli kahkahaları kırlarda çınlar durur..bizler de onları gülerek gururlanarak sevinçle seyrederiz dedi, sanki o günleri görüyor gibiydi..
   Kahvaltıdan sonra; haydi hazırlanın sizi çarşıya götüreyim arabayla, siz bir şeyler alırsınız arabaya koyarsınız, ben akşama eve getiririm dedi..torunu hemen anladı denenleri sanki..onu da babasının kendisini götürdüğü zamanlardaki gibi sağ yanına oturtacak öyle gideceklerdi çarşıya..yürüyerek en fazla yarım saatte gidilebilirdi çarşıya ama bugün hep beraber gitmek istemişti..torununu artık bir daha yanına oturtamayacakmış gibi geliyordu sanki..haydi güzelim yemeğini ye de hemen giydirsin annen seni gezmeye gidelim diye hızlandırıyordu o da torununu..nihayet az da olsa birşeyler yedirebildiler kızcağıza..bugün cuma namazı, cenaze derken epeyi zaman geçecek çarşıda diye düşündü..o yüzden biraz hızlanmak iyi olacaktı..herkes daha masadayken kahvaltısını bitirip kalktı..size afiyet olsun, ben arabayı hazırlayayım diyerek dışarı yöneldi..
   Dışarı çıktığında gözü yine arabaya doğru kaydı..babasını orada görmeyi ne kadar isterdi..ama değişen yeni bir şey yoktu..sanki bütün dünya tekrar her zamanki sessizliğine bürünmüştü..ahırın kapısını açtı, at onu bekliyor gibi bakıyordu..haydi gel oğlum bugün bakalım neler yapacağız, hem cuma hem pazar kuruluyor, hem de torunumu gezdireceğiz gel bakalım dedi..at sanki anlamış gibi yularının takılması için kafasını uzatıp yardımcı oldu..o da sıkılmıştı burada yapayalnız sabahı beklemekten galiba..biraz hava almak, etrafı görmek yorulmaya değerdi..
   Beraber dışarı çıkarken yine arabaya baktı gayrı ihtiyari..yine babasını aradı orada..ama yine yoktu..sonra babasının sık sık gelmeyiz oğlum, ancak bir kaç kereye izin var, zaten gelmek de istemeyiz dediğini hatırladı..demek orada çok mutluymuşlar dedi..içini yine bir sevinç kapladı..o neşeyle Zeyneeeep meleğim hazırmısın biz hazırız diye bağırdı eve doğru..içeriden torununun sesi incecik ve neşeli çıktı..geliyoyuuuuz..
   At kolayca arabanın iki oku arasına geri basarak girdi, semeri koşumları bağlamak alışmış eller için ve uysal bir at için ezberlenmiş hareketlerdi..son kontroller de yapılıp araba kapıya doğru ilerlerken içeriden neşe içinde dışarı koşan torun önde, gelin ve eşi Hatice arkada dışarı çıktılar..zaten pek yüksek olmayan arabaya alışkın hareketlerle binmeleri de pek bir zaman almadı..torun tavuklara kediye ve köpeğe el sallamayı da ihmal etmedi tabii..onlar da yolculara güle güle der gibiydiler..
   Çarşıya geldiklerinde cami minaresinden hoca bu kez cuma vaktinin geldiğini belirten sela yı veriyordu..aslında sela hep aynıydı, fark zamanında ortaya çıkıyordu..insanlar zamana bakarak sela nın amacını bilirlerdi.
   Dede abdest alma amacıyla camiye doğru giderken kızlar da merak ve hevesle çarşıya doğru ilerliyorlardı..atın boynuna takılı saman torbası da park halinde olduğunun işaretiydi..buralarda her şey böyle bir bakışta anlaşılabilir, pek soru sormaya, konuşmaya gerek kalmazdı...