Abla!

 

                                  

                                                                   ABLA!


                        Abla! beni duyuyor musun?

                        Ben seni duyamıyorum abla!

                        Abla sen üşüyor musun hâlâ

                        Bak ben artık üşümüyorum ki

                        

                        Kolumun üstüne duvar düştü, acımadı ki

                        Kolum beni bırakmadı, ben kolumu bırakmam ki

                        

                        Abla! beni duydun mu?

                        Ben artık arkadaşlarımla oynamayacağım!

                        Küstüm onlara!

                        Ama

                        Sen bana küsme abla!  E mi?



                       Ben büyümeyeceğim artık abla

                       Kolum beni bırakmadı ki

                       Ben artık kolumla oynayacağım bir tek abla

                       Arkadaşlarıma de; onlara küstüm ki!


                       Beni unutma abla! Duyuyor musun?

                       Ben seni hiç unutmayacağım ki

                       Sen üşü abla!

                       Ben hiç üşümeyeceğim ki!

                       Sen acık abla!

                       Ben hiç acıkmayacağım ki!

                       Sen oyna abla!

                       Ben oynamayacağım ki!


                       Ben artık uyuyacağım abla!

                       Öyle çok uykum var ki!

                       Ben rüya göreceğim abla!

                       Çocuk bahçesinde kaymaca kayıyormuşum,

                       Koşuyormuşum, uçuyormuşum ki!


                       Beni hiç unutma abla!

                       Ben seni hiç unutmayacağım ki!


                       Annem babam unutsa da

                       Sen beni hiç unutma abla!

                       E mi?











                         

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

17- Göçmüş Kediler Bahçesi

       Bu akşam karanlığı altındaki ıssız ve sessiz memleket sokağında, biri yaşlı ve yorgun, diğeri genç ve huzursuz görünüşlü, bu bakımdan da tipik bir baba oğula benzeyen bu iki silüet, uzaktan bakanlara pek bir şey ifade etmese de, o anda sanki bu iki kişi; çok derin ve belki de çözümsüz bir fizik problemiyle karşılaşmış ve üzeri anlaşılmaz sembol ve rakamlarla dolu bir kara tahta önünde birbirlerine ne diyeceklerini, bu çözümsüz problemlerin içinden nasıl çıkacaklarını bilemez bir haldeki profesör ve asistanına benziyordu..      Ama beklendiği gibi -ve delikanlının da merak ve soru işaretleriyle dolu halinden de anlaşılacağı üzere- yine yaşlı adam yavaş bir sesle ve adeta kendi kendisiyle konuşurcasına, bu yarı karanlık sokak üzerinde, çözümün sırrından çok gidilecek yolu anlatırcasına alçakgönüllülükle konuşmaya başladı;      -Fahrettin evladım, çocukluğumda, evimizin o zamanlar bana uçsuz bucaksızmış gibi gelen bahçesinde pin dediğimiz tavuk kümesi, ortalarda dolaşan bir kaç örd
Devamı

16- Veda

       Acar muhabirimiz, baba dostu ile birlikte, bir başka baba dostunun (daha çok arkadaşının) masasından kalkıp evlerine doğru yola koyulduklarında ve şehrin eni konu sakinleşmiş karanlık sokaklarında sessizce yürürlerken ve o anda gencimiz önündeki günlere, geleceğine dair düşünceler içindeyken, Cevdet bey de artık iyice kısalan gelecekteki günlerine ait beklentilerden çok sanki hâlâ geçmişte kalan günlerinin hatıralarını ve olaylarını hatırlayıp; kendince, hiç olmazsa hayâlindeki o günleri yaşamakta, daha doğrusu hasretle yâdetmekteydi. Delikanlımız; gazetecilik damarı mı desek, ya da yanındaki yaşlı adamın düşünceli halinin yüzüne ve tavırlarına yansımasını iyi gözlemleme yeteneği mi desek her ne ise, bu ruhi durumun farkına varmıştı, ama her hangi bir şekilde Cevdet beyi daldığı o mutlu mâzi zamanlarından çıkarmaya vicdanı elvermediği için, adeta ses bile çıkarmadan hatta yanında yürüdüğünü bile fark ettirmemeye çalışarak bir gölge gibi takip etmekteydi.      Neden sonra yine Ce
Devamı

19- Öfke

       Bütün güzel şeyler gibi bu derin, huzurlu ve tatlı uyku da çabucak bitivermiş gibi geldi gencimize, çünkü uzaklardan kulağına, aralarında konuşarak sanki birbirlerine ciddi bir şeylerden bahseden, -ama sesler oldukça uzaktan geldiği için konunun ne olduğu da pek anlaşılamayan- iki erkeğin karşılıklı konuşmaları geldi. Üfff!.. İnsana bu dağ başında bile rahat yok yahu!. Ne kadar kaçsam yine gelip beni buluyorlar. Bana rahat bir uyku, huzurlu bir gün geçirmek haram mı acaba? Bırakın hiç olmazsa şurada biraz insanı kendi başına. Yok olmaz, burada bile gelip illa beni bulacaklar, güya onlardan kaçıyorum bu kuytu yere, ama burası neredeyse İstanbul'dan bile kalabalık sanki, evet, artık bir an önce bu şehirden kaçmanın zamanı gelmiş de geçiyor bile.      Kendine biraz daha gelip, seslere biraz daha kulak kabartınca bu iki kişinin aşağıdan konuşa konuşa yakınına doğru geldiklerini de anladı gencimiz, ve biraz meraktan biraz da vaziyeti daha iyi anlayabilmek isteğinden olacak, gelen
Devamı